Bir hikaye anlatıcağım şimdi size. Geç
miş zamana ait.
Ama -mışlı değil -dılı zaman bu. Kesinlikle yaşandı.
Bir adam ve bir kadın.
Biten bir aşk.
Kadının içinde ukte bir şey var.
Birlikte tek bir fotoğrafın çekilmemiş olması.
Tek bir fotoğraflarının olmaması.
Aradan yıllar geçer gerçekten uzun yıllar.
Kadın üniversite mezuniyet fotoğraflarını karıştırırken gözüne bir fotoğraf ilişir.
Daha önce dikkat etmediği bir fotoğraf.  Diğerlerinin hemen hemen aynısı.
Ama fotoğrafta tamda kadının arkasında bir adam kadrajdadır.
O adamdır,adam...
Birlikte bir fotoğrafti kadının istediği...
Kadrajda olmayan ama adamın gülümseyerek baktığı bir kadin daha vardır aslinda hikayede. Adam hayatına aldığı yeni kadına gülümseyerek bakıyordur. Eskimiş olan aşkıyla ayni kadrajda çıktığını bilmeden...

Corpse Bride

Platonik Aşk Nasıl Unutulur ? 

Öncelikle herkese merhaba :) 10 aylık kendi yaşadığım "ilişkimden" nasıl kurtuldum onları anlatacağım.X kişisi arkadaşım sayılırdı. İlk defa biri için böyle aşk gibi bir şey hissetmiştim.X kişisinden çekim hissediyordum.İlk 4-5 ayımız da baya yakınlaşmıştık.Ama ben ona arkadaşım gözüyle bakıyordum bir çekim hissetsem de . Daha sonra kendisi anlamsızca  sebepsiz bir şekilde soğuk davranmaya başladı.Benim heyecanlandığım,sevindiğim olaylarda bile modumu düşürecek sözler ve davranışlarda bulunuyordu.Özellikle başka birisinden hoşlanıp bunu ona anlattığımda bile o kişiyi küçümseyecek laflarda bulunuyordu.Narşist kavranıma uygun daha  başka davranışlar da bulunduktan sonra böyle bir insan olduğuna dair bende izlenimler bırakmıştı. Neyse bu ve  bunun gibi bir takım sorunlardan dolayı artık onunla uğraşmayı bırakmıştım.Artık ben de soğuk ve ters davranmaya başlamıştım.O zaman da yanımdan ayrılmamaya çalışıyordu.Ama içim içimi yiyordu çünkü biranda neden bana kötü davranmaya başlamıştı ? Onu kıracak bir laf mı etmiştim farketmeden çünkü öküzümdür.Neyse gel git zaman bir yandan da ona karşı hislerim iyiden iyiye büyüyordu. O sıralar yapacak bir şeyimin olmayışı ve boş gezenin boş kalfası olmamdan dolayı onu kafamda büyütmüştüm.Ona olan hislerimi büyütmüştüm.Onu uzaktan görmek bana acı veriyordu.Aynı arkadaş grubundaydık ama ne konuşuyorduk ne de birbirimizin suratına bakıyorduk.Arkadaş grubumla artık buluşmuyordum.Ne de onla.Son kez sarıldık ve öylece bitti. Ama geçenlerde karşılaştık sadece bakakaldık.O sırada acelem varmış gibi davranıp kafayla selam verip yanından uzaklaşıp gittim çünkü onu unutmaya çalışıyordum.Yeniden aynı şeyleri yaşamanın ne anlamı vardı ki  ? Bu vedalaşmadan sonra artık mala bağlamıştım. Aşk acısı çekiyordum resmen. Hemen modern bir insanın yapacağı gibi Google a "Eski sevgili nasıl unutulur ?"  sorusunu sordum.Tamam sevgili olmamıştık ama benim için o bir sevgili gibiydi. Eşyaları bile kaldı bende bir gün alacak inşallah.Çıkan sonuçlar işime yaramamıştı.Sadece insanların ortak tek fikri zamanla unutulacağıydı. Ama şöyle de bir sorun vardı sevgilim değildi ? Bende aşağıda şunları yaptım : 


1) Arkadaşlarıma içimi döktüm.Not : Bulabilirsen senin gibi platonik aşk acısı çeken bir arkadaş bul birbirinize içinizi kusmanız çok verimli oluyor.

2) Onun için yaptığım şeyleri düşündükçe kendimden nefret ediyordum.
   Kendimden nefret edeceğime ondan nefret edeyim diye düşündüm :)

3)Onun söyledikleri sözler ve davranışlar aklıma geldikçe dellendim.

4) Onu gördükten sonra afalladım 1.step e en yeni baştan geri döndüm.

5) Yeni hoşlanabileceğim insanlarla tanıştım kafamı dağıttım.

6) Peki onu unutturan şey neydi ? Çünkü bir insandan nefret etmek aşka kayabilirdi her zaman. Sevgili olsaydık nasıl olurduk onu hayal ettim. Ve onunla sevgili olmak istemediğimi fark ettim. Gitgide yüzü çirkinleşmeye başladı.Çekici gelmemeye başlıyordu.Ve onunla birlikte olduğumda onunla yetemeyeceğimi anladım. Hayalim ayrılmakla bitiyordu. Ben ulaşamadığım için ona olan aşkımı büyütmüştüm.Ulaşsaydım sonu hüsranla bitecek bir ilişkiye niye başlayayım ki ? 

Ve ona olan aşkımı unuttum. 

- Cygnusian

Bazen kaybetmemek ya da bir başkasının olmasına izin vermemek için gel demek gerekiyor. Benimle kal yanımda dur. Ama işteo gururumuz hep bizi bizimle bırakan bunun için eşsiz bir performans sergileyen yarışçı gibi. Asla kaybetmeyen. Ama sonucunda yine kaybeden.